ชะตารักไม่อาจฝืน (ปิดตอน 15/10/67)

ขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มกำลังเดินตรงมาหานาง ครั้นเขาเข้ามาใกล้หญิงสาวจึงย่อตัวคารวะให้กับบุรุษตรงหน้า

“คุยกันเสร็จแล้วหรือเจ้าคะ”

“อืม”

“พี่จวิ้นซีสบายดีหรือไม่เจ้าคะ” หญิงสาวยิ้มให้กับคนตรงหน้า แต่ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามของนาง

“เหตุใดถึงเดินทางมาที่นี่”

“เป็นคำสั่งเสียของท่านย่าเจ้าค่ะ ท่านย่าคงไม่อยากให้ข้าอยู่กับความเศร้าโศกคนเดียว เลยให้ออกมาท่องเที่ยวบ้าง แต่คงไม่ไว้ใจให้ข้าไปเที่ยวผู้เดียวจึงให้มากับท่านย่าหวังเจ้าค่ะ” 

หญิงสาวตอบคนตัวสูงซึ่งตอนนี้เขาดูเปลี่ยนไปมาก ตัวสูงใหญ่ไม่เหลือเค้าพี่ชายใจดีคนเดิมอีกแล้ว ยิ่งหลังจากวันนี้เขาก็คงไม่มีรอยยิ้มให้นางอีก

“ไม่ใช่เพราะยอมมาที่นี่ ด้วยเหตุว่าท่านย่าสู่ขอเจ้าให้มาแต่งงานกับข้าหรอกรึ”

“ท่านย่าหวังคงอยากให้พี่จวิ้นซีแต่งงาน หากท่านมีสตรีที่พึงพอใจอยู่แล้วก็สามารถบอกกับท่านย่าได้ ท่านย่าเพียงอยากใช้ข้ากดดันพี่จวิ้นซีเท่านั้น”

หญิงสาวบอกกับอีกฝ่ายอย่างตรงไปตรงมา นางมาด้วยเหตุผลนั้นก็จริง ทว่าหากเขามีสตรีที่พึงพอใจอยู่แล้ว ผู้เป็นย่าคงไม่บังคับหลานชาย 

“เจ้ารู้เช่นนี้ก็ยังยินยอมรึ” 

“ขอเวลาหนึ่งปีเจ้าค่ะ จากนั้นข้าจะคืนอิสระให้กับท่าน เพราะข้าก็ได้ตกลงกับท่านย่าหวังไว้เช่นนี้” 

**** นิยายลงตอนสุดท้ายแล้วจะปิดเนื้อหาหลังเปิดให้อ่านครบ 24 ชั่วโมงนะคะ *****